Slaat deze blog weer nergens op?

Bekijk het!

Daar word ik nou niet goed van.

Zal natuurlijk wel weer aan mij liggen.

Die mensen die het altijd zo goed weten.

Zus moet je het doen of zo grrrr…..

Ze weten het altijd beter.

Voor hunzelf, ja.

Maar niet voor mij.

Moet ik daar nog een gesprek mee aangaan?

Ik weet toch zelf het beste wat goed voor mij is.

Nou dan?

Maar dan moet je geen advies vragen.

Kijk en dat vind ik nou onzin.

Een beetje inlevend (empathisch) zijn mag ook wel hoor.

Wat er is gebeurt?

Nee, nog niks hoor.

Ik loop me al bij voorbaat op te winden.

Ben ik een ster in.

Ik trek mopperend het onkruid tussen de stenen uit.

Hardop pratend orden ik mijn gedachten.

Het is toch te grijs voor woorden wat die ander denkt en zegt.

Ik trap er niet weer in.

Ik ben op mijn hoede.

En ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven.

Daar schiet ik wel niks mee op.

Maar ik doe het toch maar.

Voor mijn eigen bestwil.

Mij begrijpen doen ze toch niet.

Ja, dat is ervaring van waaruit ik spreek.

Leer mij ze kennen.

Zoals die lui die vinden dat je niet van mening kunt veranderen.

Eens tegen altijd tegen is hun credo.

Godallemachtig als ik mijn hele leven dezelfde mening moet hebben!

Kun je na je geboorte al beginnen dat kistje te timmeren.

Moet ik me nog verdedigen ook dat ik er nu anders tegen aankijk?

Zeggen ze: ‘oh daar heb je haar weer’.

Van die vastgeroeste lui met geen greintje creatief DNA

Eerst was ze nog zo tegen en nu is ze ineens voor, dat kan toch niet.

Nee, omdat jullie niet anders kunnen kijken.

1x keer tegen, je hele leven tegen, 1x voor, je hele leven voor.

Zo zijn de regels nu eenmaal.

Ja, dan hoef jij jouw zicht op de werkelijkheid niet te veranderen, bedoel je.

Kijk en daar kan ik nu al zo pissig over worden.

Dat jouw tunnelvisie mij opgelegd wordt.

Dat ik in dat krappe pak gepropt wordt.

Omdat jullie het niet aankunnen dat iedereen anders is.

Pft, ik word zo moe van zulke mensen.

Die de hele dag bij hun piketpaaltje blijven staan.

Waar je geen stap verder mee komt.

Ik smijt de flessen met een vaart in de containers zodat het flink kabaal maakt.

Nu ben ik pas echt kwaad.

He he, zo ik ben het kwijt.

Eens kijken hoe dit af gaat lopen.

Wie weet valt het allemaal wel mee.

Dan weet ik al wat ZE dan zeggen:

Heb je je voor niks druk lopen maken.

Pft. betweters zijn het.

Toch is het goed dat ik dit voorwerk heb verricht.

Ik reageer niet meer vanuit emotie, (het denken over het gevoel).

Ik hou het bij mezelf en spaar mijn kracht.

Nu het er werkelijk op aan komt.

Als het er dan echt op aankomt kan ik de waarnemer zijn.

Het maken van beelden helpt nog beter.

Je krijgt inzicht in je emotionele onderwereld.

En kunt weer bewust de beste keuzes maken.

Dat kun jij ook leren!