Wat doe jij?

Eh ik leer mensen bla bla bla…

Leer jij mensen dan schilderen of kleien?

Nee, eh, dat niet alleen, het is alleen een middel om bla bla bla anders enzovoort.

Maar wat doe jij dan nou eigenlijk zo anders Annette?

En dan gaan we verder met bla bla bla  het  creatieve proces enzovoort….

Oh, dus het is helemaal niet belangrijk wat je uiteindelijk maakt?

Nee, ja, eh, dat nou ook weer niet, maar eh, het is niet het belangrijkste…

Maar wat doe je dan precies als ik mij opgeef voor een training in creativiteit?

Eh ja, goeie vraag, we gaan spelen, spelend leren, linker versus rechterhersenhelft, de laatste jaren zijn we bla bla bla en zo ga ik maar verder verhalen en snapt nog niemand er wat van.

He verdorie, nu pak ik mijzelf bij de kladden, het moet toch mogelijk zijn heel simpel uit te leggen wat ik doe met mensen die zich via beeldend vormgeven creatief willen ontwikkelen.

Daar ga je weer Wessels, voor jou is dat klare taal omdat je het helemaal voor je ziet maar de leek begrijpt hier gewoon geen sikkepit van.

‘Oh ja’ zegt mijn gespreksgenoot en de mond valt open als ik verder praat, vervolgens valt mijn mond ook open omdat zij mij maar niet begrijpt.

Lekker bezig meid.

Toen dacht ik ineens: sommige dingen moet je delegeren.

Waarom laat ik mijn klanten niet het verhaal van hun creatieve proces in de Klinker vertellen? Zij die de kwaliteit hadden zich dwars door mijn vage woordenbrij heen te werken en toch te komen durven spelen.

Vanaf nu ga ik mijn klant dus meer aan het woord laten, het is goed om mijn beroepsdeformatie onder ogen te zien om niet als vakidioot straks weggezet te worden.

Ook ga ik mijn leven beteren en mijn cursisten die ik gefilmd en gefotografeerd en overhoord heb toestemming vragen dit naar buiten te mogen brengen via de social media. Want niet iedereen is ervan  gediend zich op een kwetsbaar moment terug te zien in de nieuwsbrief bijvoorbeeld. Ik heb er een pijnlijke fout mee gemaakt, die ik in de toekomst wil voorkomen.

 Daar gaan we dan,

Ik heb zo vaak gedacht wat gebeuren hier in de Klinker toch prachtige dingen en wat is het jammer dat de rest van de wereld hier niet van mee kan genieten. Vaak zie ik zelfs dat de cursist het licht zelf ook nog niet ziet, terwijl ik daar maar sta te juichen. Het heeft dan tijd nodig, ik hoor het zo vaak van oud cursisten, vaak jaren later.

Gisteren vertelde mij een cursist die nu, 3 jaar na de TIK de masterclass 2daagse kwam doen haar verhaal.

‘Ik heb geloof ik alleen maar gehuild in de TIK (training in kreativiteit)’. Zei ze. Daarna is ze een jaar heel erg ziek geweest en nu kan het niet meer stuk. ‘Ik doe niks’, zegt ze, ‘het geluk komt allemaal vanzelf en wat ik erin heb gestopt, krijg ik nu terug. Ze straalt het geluk uit.

Heeft de TIK daarbij geholpen?

In de TIK was haar doel:’van overleven naar leven’, en daarvoor heeft ze haar creatieve scheppende kracht  aangeboord.

Tja ik hoor jullie al denken:

Wat een ellende, een jaar huilen en een jaar ziek zijn, daar heb ik geen zin in. Wie wel? Maar wie zegt dat het zonder de TIK niet nog een veel dramatischer proces was geweest. Haar gevoel maakte destijds de keuze en dan mag je erop vertrouwen dat het goed is.

Ze zegt zelf: ’Ik had het allemaal voor geen goud willen missen, ik heb er zoveel van geleerd, nu is elke dag een feestje.

Onder de drama’s in haar leven en het verdriet wat loskwam lag namelijk de schat, haar kracht om te creëren.

Daarvoor was het noodzakelijk door de woede, de angst en het verdriet te gaan om weer te kunnen genieten van het leven.

Een lichter, luchtiger en ruimer leven, dat blijkt uit wat ze aan kennis en ervaring heeft meegenomen uit de masterclass 2 daagse in beelden maken van kunsthars op 9 en 10 november.

De informatie die ze nu door het maken van het beeld in de masterclass kreeg:

Ik ben erachter gekomen dat ik vanuit het mijzelf verbergen, een belangrijke waarde creëerde namelijk: gewaardeerd en gezien worden. Deze waarde helpt mij open te gaan en te bloeien.
Ik weet nu dat ik in de basis stevig ben en omhoog kan reiken, mannelijk en vrouwelijk kan zijn, ik heb volume en ik wordt gezien.
Ik heb ervaren dat de cocon waaruit ik kom mij compleet maakt en als feesthoedje kan dienen.

Ken je mensen die ook belangstelling hebben voor de creatieve onthullingen, stuur hem dan door, Dankjewel en

het Goede