Ik wil in één mail, heel veel vertellen bijvoorbeeld dat je je dit weekend nog met korting op kunt geven voor de:  ‘creatieve ontdekkingsdag op 16 mei as. ‘ klik hier
En vertellen over de leuke herfstweek in Italië en de onderwijsdag; ‘de gelukkige leraar’ en dat ik een nieuwe opleiding heb gemaakt die alle leraren kunnen doen van hun eigen scholingsbudget zelfs in Italië (met dank aan Jet Bussemaker).
En het sprookjeskleurboek waar ik mee bezig ben en dat ik zo trots ben dat ik met schilderijen in de Trefkoele+ in Dalfsen heb mogen bijdragen aan de sfeer van de komst van de Koning vandaag. En zo zijn er nog wat dingen.

Ondertussen staar ik uit het raam waar ik weer in de wereld van ‘Slow’ terechtkom.

Ik kijk naar het kalf wat naar zijn moederkoe rent en alle uiers leegdrinkt.

De andere koeien die ook maar wat staan te kijken, net als ik nu.

Ik kan er niks aan doen maar ik blijf maar in de Slow hangen van Italië.
Niks mezelf gek laten maken door alle kouwe drukte om me heen of in mezelf.

DeLijfspreuk van deze week was: ‘het klopt altijd’ en dat deed het…

Wat een superfijne herfstweek was het in Italië, met weer allemaal nieuwe belevenissen, ontzettend veel lol, zingen, dansen, spelen, scheppen, lekker eten en drinken en iedereen die het beste uit zichzelf haalde.
We gaan zo de winter weer in en daarom is het fijn om je nu al te kunnen verheugen op een weekje: ‘Slow in de Flow’ in Italië, het programma en de data staan al op de site. klik hier 

Om zeker te zijn van een plaats en een lage prijs raad ik je aan nu al te boeken.

Een deelnemer aan de Italië week was Elke, zij heeft in het sprookje ‘contouren’ beschreven wat de week haar heeft gebracht. Misschien zou het dat ook voor jou kunnen betekenen Lees het hier.

Sprookje ‘Contouren’

Er was eens een meisje, haar naam was Boterbloempje. Ze woonde op Niemandsland. Niemandsland was een mooi eiland met rotsen, weitjes, bossen en boomgaarden, vogeltjes en vlindertjes en nog véél meer. Boterbloempje was graag buiten, waar ze vrijheid en ruimte voelde en ze van de afwisseling kon genieten. De laatste jaren was het nogal stormachtig geweest op Niemandsland, waardoor Boterbloempje steeds meer binnen ging zitten en minder kon genieten van alles en iedereen om haar heen. Ze werd er moe van. Buiten werd het voor haar te groot en binnen was het te klein.

Op een dag kwam er een vlindermeisje met een briefje aan fladderen. Boterbloempje werd zomaar uitgenodigd om mee te gaan naar Italië, een ver land waar zij nog nooit was geweest. Boterbloempje werd helemaal blij van die verrassing. Iedereen om haar heen zei: ‘Boterbloempje, ga maar lekker! Natuurlijk zouden wij graag mee willen, maar dit gunnen wij jou echt!’ En dus pakte zij haar koffertje en vertrok ze met vlindermeisje naar het mooie, voor haar nieuwe Italië.

Er waren ook nog andere meisjes mee op reis. Boterbloempje voelde zich gelijk op haar gemak. In Italië scheen de zon, floten de vogels, waren de weitjes en boomgaarden anders. Boterbloempje genoot met volle teugen. Ze deed dingen die ze nog niet eerder had gedaan, ze hoorde verhalen die ze nog niet eerder had gehoord, ze ervaarde aan haar lijf hoe heerlijk het is om je te ontspannen. Boterbloempje voelde zich met beide benen op de grond staan en tegelijkertijd zweven. Dat vond ze fijn en spannend tegelijk. Boterbloempje werd ook vrolijk en gelukkig van de andere meisjes om haar heen. Ze voelde zich weer meer mens door hun woorden, lachen, tranen, gebaren en handen om haar heen. Ze leerde zichzelf beter kennen door het onbekende toe te laten en (her)ontdekte dat ze op haar gevoel kon afgaan en dat alles klopte.

Boterbloempje voelde alsof haar grootste Vriend van Niemandsland haar riep en zei;  ‘Ik mis je. Als je terug bent, kom mij dan weer opzoeken zoals vroeger’. En terwijl zij in Italië was, werd haar duidelijk wat ze weer zou willen als ze thuis was. Ze laadde haar koffertje vol met zaden, vruchten en souvenirs die ze heeft gekregen.

Terug in Niemandsland pakte zij haar koffertje uit, deelde zij de liefde die ze heeft ervaren, kleedde ze haar huisje aan met de souvenirs en stopte ze de zaden in haar tuintje. Voor Boterbloempje zou haar huisje niet meer te klein zijn en was het buiten niet meer te groot. Boterbloempje heeft de contouren gezien! Ze was thuis en leefde….!

Wil je dit ook weleens beleven?