En dan hebben we het nog niet over je overtuigingen

Een heel leven lang dezelfde.

Waarom zou je ze veranderen?

Je bent eraan gewend?

Het voelt veilig en vertrouwd.

Maar werkt het nog voor jou?

Misschien ben jij ervan overtuigd dat mensen toch niet naar je luisteren

En helemaal niet op je zitten te wachten.

Of dat je met jouw gave toch geen geld kunt verdienen.

Of een man kunt vinden.

Zelfs een hond die naar jou luistert wordt al een lastig verhaal.

Die overtuigingen zijn zo sterk dat als een ander jou wil overtuigen van het tegendeel, jij zegt: ‘ja, dat zeg jij

jij kunt dat allemaal wel, jij bent zo leuk zo handig, zo lief’….

Maar ik:

• word toch weer ontslagen
• of val op de verkeerde man
• thuis ben ik het sloofje
• ik heb altijd geld tekort
• ik heb altijd wat
• ze lopen over me heen
• en niemand neemt me serieus

Je bent de rode draad kwijt en het slachtoffer van je patronen en overtuigingen

En als je niet ooit tot dat inzicht komt richt het je ten gronde.

Dit is maar een greep van wat het leven je te bieden heeft.

En het gebeurt echt niet voor niets.

Wat wil je dan, een zinloos leven?

Dat zou pas zonde zijn.

Lees het verhaal van twee deelnemers van:’Slow in de Flow’ in Italië:

De kinderen waren al lang en breed het huis uit toen ze met pensioen ging, niet lang erna overleed haar man.

Ze dacht dat nu haar tijd gekomen was om van het leven te genieten.

Maar niets bleek minder waar, de ruimte die ze zo hard nodig had, werd in beslag genomen door de niet geringe problemen van haar dochter.

En zo bleef ze de stoere moeder van altijd durende bijstand.

In Italië kwam ze voor zichzelf, ze wilde genieten,  maar herhaalde het patroon van stoere, zorgende moeder.

Ze keek in de spiegel van een creatieve expressieve deelnemer, die veel ruimte innam op haar manier.

 Het raakte haar, wat zeg ik, ze werd er zelfs heel naar van.

Ze was hier toch ook voor haarzelf, zo kreeg ze weer geen ruimte.

Nadat ze op haar bescheiden manier de boosheid en het verdriet had gevoeld kwam ze tot het inzicht dat zij recht had op haar eigen ruimte en daar zelf verantwoordelijkheid voor moest nemen.

De andere deelnemer die eindelijk de ruimte kreeg zich te uitten voelde zich bevrijdt van boosheid, verdriet en angst.

Die avond speelden ze de sterren van de hemel met een rode neus op en lagen we allemaal in een deuk.

En ze leefden nog lang en gelukkig?¿

Toen ze thuiskwamen met hun nieuw verworven ruimte werden ze opnieuw uitgedaagd door de drama’s die bij het leven horen, maar nu herkenden ze het en namen hun verantwoordelijkheid en toen leefden….

Heb jij ook een druk bestaan en het gevoel geleefd te worden, waardoor je niet meer weet waar het bij jou over gaat?

Kijk dan eens even naar deze kans een weekje ‘Slow in de Flow’ in Italië, de zon schijnt er en hier is het maar afwachten.

Wil je eerst eens kennismaken met de Klinker, Annette Wessels en je eigen creativiteit ontdekken, schrijf je dan nu in voor de creatieve ontdekkingsdag.  Een dag om nooit te vergeten.