Menu
Hoe Merel zichzelf terugvond in Italië

Hoe Merel zichzelf terugvond in Italië

 

Na een inspirerende workshop bij De Klinker in Nieuwleusen, besloten mijn schoonzus en ik deel te nemen aan de creatieve week: ‘Slow in de Flow’ in Italie.

Info: As vrijdag 31 maart creatieve ontdekkingsdag

Ik was moe van de verantwoordelijkheid voor het welzijn van anderen, ik wist dat er meer was dan alleen zorgen voor en nog belangrijker dat het niet meer klopte.

Ca’Palazzo is dé plek om je verdwenen zelf terug te vinden en ook de baantjes in het zwembad hebben me erg geholpen.
Er is naast gezelligheid van de groep, volop ruimte om zelf op pad te gaan in de prachtige omgeving.

Info: As zondag 2 april Voorproeven Italië Nasmaken

Uitgangspunt voor de week is voor alle deelnemers een persoonlijke vraag.

Mijn vraag: “hoe voel ik weer dat mijn leven zin heeft?”,  Was eigenlijk niet voor mij zelf bedoeld, maar voor mijn moeder, kwam ik later achter.
De eerste eye opener van een week vol ontdekkingen.
Ik zie dat ik in Italië ben en in het leven voor mijzelf.
Ter plekke, neem ik de beslissing om verder te gaan met mijn leven en de (mantel)zorg voor mijn ouders, na 13 jaar, los te laten.

Dan pas begint mijn week en is er ruimte en aandacht van mijzelf voor mijn echte vraag: ‘Waar ligt mijn werkelijke kracht’?

Het antwoord op die vraag komt via de schilderijen, beelden en woorden, waar ik gedurende de week mee bezig ben, tot mij.
Letterlijk en figuurlijk ga ik met de anderen op weg onder de bezielende leiding van Annette.

Ik blijf niet langer ’thuis’, ik verlaat het veilige, vertrouwde, door mijzelf gecreëerde en kom in beweging.

Het programma zit supergoed in elkaar en langzaam worden we ons bewust van dat wat ons werkelijk maakt en raakt.
Zo ontdek ik bijvoorbeeld, dat door heldere/gewaagde kleuren toe te voegen aan een schilderij zowel mij als het schilderij goed doet.

Gedurende de week gaan we een paar keer letterlijk en figuurlijk van huis en komen onszelf tegen.
Hoe reageren we op:  obstakels, instructies, reacties / aanwijzigingen van anderen?
Wat doen we met onze eigen gedachten die onderweg opborrelen?

Ik voel dat ik mijn eigen weg wil gaan. Niet wachten op de anderen of volgen.
En dan zie ik in mijn collage een plaatje van voeten met de tekst: ‘Weten je voeten waar ze naar toe gaan’? 
De Klinker en Annette brengen mijn weg in beeld.

Ik realiseer me, dat ik een ander geen instructies wil geven. Op de eerste plaats wil ik er voor mijzelf zijn. 

Het is ook niet mogelijk om anderen te helpen als we nog bezig zijn met het vinden van onze eigen weg.
Het voelt of ik mijzelf en indirect een ander te kort doe.

Terug thuis, neem ik de nodige stappen om mijzelf vrij te maken.

Het proces is in gang gezet, de verandering ook, mijn omgeving reageert heftig.
Het is niet langer vanzelfsprekend dat ik het allemaal wel regel.
Mijn broers zijn woest, ze hebben geen tijd zeggen ze, maar hebben zich ook nooit afgevraagd of ik wel de ruimte had.
Alles wat nodig is om mij in mijn oude patroon te krijgen wordt uit de kast gehaald.

Het kost tijd om los te laten.
Het voelt als afkicken met koude rillingen en trillende ledematen, ruimte die leeg aanvoelt.
Een goed teken want dat is precies wat er nodig is om alle cellen weer te hercoderen en in de Flow te komen.

De weg naar bevrijding is pijnlijk en heftig, maar noodzakelijk.
Ik ga voorbij aan mijn ego en er ontstaat ruimte om mijzelf te ontwikkelen.

En als die ruimte overgaat in leegte komt het verdwenen zelf eindelijk tot mij.

Info: creatieve week ‘Slow in de Flow’ in Italië

Ik beveel het je van harte aan.

Merel

 

Deel, Mail of Print dit artikel

1 reactie

  1. Inge Leegerstee schreef:

    O. wat is dit mooi om weer terug te lezen wat je hebt mee- en door hebt gemaakt. Wat een inzichten, wat een groei! Ik voel me opnieuw weer vereerd en dankbaar dat ik daarvan getuige hebt mogen zijn in die prachtige, wonderlijke en heftige week op Ca’Palazzo.
    Een innige omhelzing van Inge

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.