Het papier is stevig vastgeplakt.
Twee handen met rood en zwart krijt krassen op het papier terwijl ze allerlei kreten uitslaat.
Woest is ze, niet een beetje boos; maar ziiiieeeedend.
Al snel krast ze door het papier heen en gaat verder op paneel.
Wat een kracht, dat kende ze niet van zichzelf.

Dan rollen de tranen over haar wangen op de tekening, uitgeput gaat ze zitten en bekijkt het gekras van een afstand.
De ongecontroleerde actie is voorbij, haar boosheid zakt  en maakt plaats voor verdriet.

Ze wordt uit haar stoel getrokken om verder te gaan en nu strijkt ze zacht met de kwast over het gekras en maakt het lichter, ze brengt orde aan en enkele kras-structuren laat ze staan.

Ze kijkt, en kijkt nog eens en langzaamaan wordt ze rustig, ze ziet de voorstelling ontstaan waar het nu op dit moment over gaat.
Ze schildert en tekent en poetst dat het een lieve lust is, ze weet precies wat ze moet doen en kijkt weer.
Aha… nu ontdekt ze HET, het was niet alleen DAT maar ook DAT , inzicht volgt.

Blij tekent en schildert ze door tot ze helemaal tevreden is.
En dan?
Is ze weer domweg gelukkig.

Ze zou een wrak zijn als ze zich niet creatief kon uiten.

Erik Scherder, je kent hem wel van DWDD, hij kan zo enthousiast vertellen over zijn wetenschappelijke bevindingen. Zo ook hoe creatief doen je hersenen activeren, waardoor je een gelukkiger mens wordt. Hoe werkt dat dan? Hier een uiteenzetting van zijn betoog.

‘creatief doen maakt je gelukkig’

Het is heel goed voor de hersenen uitgedaagd te worden door iets nieuws.

Vooral de frontale lob wordt actief als je ergens aan begint waarvan je niet weet hoe het eindigt.

Je hoeft niet eens zelf te schilderen, muziek te maken of te schrijven, het gebeurt al als je er nieuwsgierig naar kijkt, luistert of leest. Als je het mooi vindt en opgewonden raakt wordt het hele brein ook de buitenkant, de schors actief.

Als je het mooi vindt of het doet je iets komt er emotie bij, die emoties zitten opgeslagen in de amandelkern (amygdala) en verwerken de positieve en negatieve emoties.

En nu komt het: Maar ook emotionele herinneringen, trauma’s, gevoelens van verdriet zitten daar opgeslagen.

Zodra je daarom creatief bezig bent wordt je geconfronteerd met je opgeslagen emoties. Daar kun je behoorlijk van schrikken.

De frontaallob heeft controle over de amygdala als die actief wordt remt die de amygdala af en leer je met je emoties om te gaan.

Aan de gang dus om je frontaallob actief te krijgen zodat deze je emoties reguleert.

Actief schilderen, zingen, schrijven  en ook kleien activeert ook de pariatale lob die is weer belangrijk voor de ruimtelijke informatieverwerking.

De pariatale lob sluist de informatie weer door naar de frontale lob en deze ontploft bijna (het enthousiasme van Erik Scherder in DWDD) en voedt zo weer de amygdala.

Emotionele verwerking is belangrijk omdat het anders tot chronische stress kan leiden.

Het is nodig om meer grip op je emoties te krijgen en op wat je overkomt in je leven. Je kunt er dus zelf iets aan doen.

Laat je creatief uitdagen. Je kent vast het gevoel wel wanneer je een uitdaging hebt volbracht, iets nieuws is gelukt. Ga voor dat gevoel!

Trek er een week voor uit en ga mee naar Italie voor de creatieve week: ‘In de voetsporen van Fransiscus’, met een bezoek aan Assisie.

Zoals John over de creatieve week in Italië zegt: al met al

• zeer verassend!
• confronterend!
• veel gelachen
• culinair goed voor elkaar
• veel geleerd op verschillende gebiedenEn Annette: het vooroordeel wat ik over haar had was totaal ongegrond, zo zie je maar weer, ook een leerproces.
  Heb haar ervaren als zéér prettig, ze heeft veel kennis en is recht door zee.

Of neem vast een voorproefje op 25 juni de creatieve ontdekkingsdag