Sjezus! Ik heb even op wikipedia gekeken

als zwarte piet verboden moet worden dan zeker dit woord.

‘Dat is zo’n koeliedrijver’, zei mijn vader altijd als een klant hem opjaagde.

Die dag sloeg ik op advies van iemand die er verstand van heeft

het ontbijt over (het zou mijn weerstand verhogen).

Aquafitten zonder bodem in de buik dusssss.

Sowieso heb ik moeite met de ritmische bewegingen

waarin beide hersenhelften dit; ><@#$<%&#?@>##< gaan doen.

Je trapt je benen vooruit

en je doet met je tegenovergestelde arm met het gewichtje een boks vooruit

dan trap je opzij en je arm en gewichtje ook opzij en de andere kant.

Maar dan naar achteren en moeten de gewichtjes naar boven, ook nog zo hoog mogelijk.

Onze militair telt in een moordend tempo.

Gek word ik ervan, het lukt me voor geen meter.

Ik spring maar wat en wat de rest doet ontgaat me ook niet.

Het is een ongeregeld zooitje

Maar wat nog erger is ik ERGER ME GROEN EN GEEL.

En nog drie keer en 2 en 1 en 0. 2x stamp, 2x de kikkersprong en dan weer het getrap.

Ik loop hopeloos achter, zit er steeds net naast en in plaats van me achter iemand te verstoppen

of net als de rest maar wat te doen.

Bereik ik intussen het kookpunt,

staat die klok nou weer stil, ze hebben hier ook nooit een klok die loopt.

Als deze martelgang afgelopen is kan ik eindelijk

mijn baantjes trekken, denk ik, maar dan begint het pas echt,

Staan die mensen midden in het bad na te praten.

Ik pak mijn baan en raak na een aantal baantjes in een mooie cadans,

normaal gesproken dan, maar deze morgen is niets normaal.

Er loopt net na mijn keerpunt zomaar iemand voor mij langs zodat ik uit mijn ritme ben.

Hoezo precies voor mij langs @#?$$?%$#?#@$@##?

heeft het mens geen ogen in haar hoofd?

Even later weet iemand zich niet aan haar eigen baan te houden,

ze zwemt op de rug en houdt geen koers

dan krijg ik een klap hier en dan daar.

De volgende baan let ik op en geef haar zogenaamd per ongeluk een klap

wat ik haar toewens ***##$@%***^&**** durf ik hier niet eens te herhalen.

Als ze was opgestaan en me streng had toegesproken was ik haar misschien wel te lijf gegaan

en had haar het zwembad uitgeschreeuwd,

hoe durfde ze in mijn territorium te komen.

Het slechtste komt in mij naar boven,

ik veroordeel en vloek en heb een zogeheten kort lontje.

Wat is dit hier voor stom gedoe vandaag? Vraag ik me af.

Al eerder deed ik eens de vlinderslag en kroop een mevrouw in de hoek van het bad,

ze beklaagde zich omdat haar gezicht nat werd.

Ik kon toen rustig antwoorden: ‘mevrouw u bent ook in het zwembad’.

Zelfs toen ik later gestoord werd midden in mijn trance

door een andere mevrouw of ik een baantje verder wilde zwemmen

(waaroooohhhm?) bleef ik rustig.

En nu vroeg ik me af wat iedereen bezielde?

Het ging ver met mijn slechte ik, veel te ver.

Totdat ik ineens het heldere ogenblik kreeg dat het weleens aan mij kon liggen.

Wat was er anders?

Ah ik had niet ontbeten, het was mijn suikerspiegel.

In één klap begreep ik al die mensen met korte lontjes.

Mijn advies als iemand je wat aan wil doen, zorg dat je altijd een mueslireep bij je hebt.

Wat is de moraal van dit verhaal

Wel zo zie je maar wat je onbewust creëert en dat doen we 98% van onze tijd.

Het gaat met mij nu een stuk beter,

het was een leerzame morgen.

Over mijn schaduw, territorium

en wat ik zelf creëerde.

Het zijn verbanden die ik nu achteraf kan leggen die me weer een stuk verder brengen.

Op 5 januari en eventueel 6 januari is er weer de bestseller visualiseren, sensualiseren en creëren,
een workshopdag terugkijken en vooruitkijken 2017/2018

Kijk wat jij gecreëerd hebt het afgelopen jaar en creëer bewust 2018, je zult zien en beleven dat het je investering van 88 euro dubbel en dwars waard is.

Geef het jezelf kado en laat het niet bij dromen of wensen blijven.