Ik mag op Zara passen en ik moet naar de wc, noodgedwongen neem ik daarom Zara mee.

Ik zie namelijk als volwassene niet wat Zara wel voor mogelijkheden ziet om het voorhuis te verkennen en moet haar in bescherming nemen.

De badkamer is een nieuw ontdekkingsterrein, 10 maanden is ze nu en hoewel ik speelgoed had meegenomen was het papier met de openingstijden van het zwembad een ware openbaring, ze kreukte het en scheurt  het en praat ertegen.

Daarna ziet ze een armbandje, handje erdoor, handje eruit en per ongeluk glijd het in bad, het geeft geluid  dat is leuk.

Dat wil ze nog  eens doen, het lege toiletrolletje zit vast, hoe krijg je dat er nou af? Zara denkt niet na gewoon overal aan trekken en duwen en warempel ze krijgt het voor elkaar. Even wankelend door de knieën om het op te rapen, onderzoekt ze de binnen en de buitenkant en laat het dan in het bad glijden, ze kijkt even om, om met een grote glimlach het plezier met mij te delen.

Dan ontdekt ze de badrand en slaat erop, klinkt anders dan de houten tafel. Ze begint al met haar hele lijfje heen en weer te bewegen op haar eigen muziek.

Tot ik de wc doortrek, dat trekt haar aandacht, water, leuk, daar wil ze haar hand wel insteken en erin petsen. Maar ik zeg: bah en zij zegt ook meteen bah!

In het voorhuis waar ze net een uurtje heeft gespeeld, valt weer van alles opnieuw te onderzoeken.

In de  deur van de oven ziet ze zichzelf weerspiegeld, ze denkt een vriendinnetje te ontdekken en pakt een boekje op en later een popje en geeft het aan het vriendinnetje in de deur.  Dan ziet ze mij weerspiegeld en kraait het uit van de pret.  Ze raakt de deur met haar vingertje aan, dan draait ze zich om en raakt mij aan, is toch anders.

Ze geeft de voorkeur aan rechtop staan en lopen maar dan zit ze, zodat ze flink kracht kan zetten om de bal met gaten uit elkaar te trekken, ze geniet zichtbaar van de ontdekking.

Even later ligt ze op de buik en maakt zwembewegingen met de armen in iedere arm een deel van de bal. Ze schuift het met een snelheid over de grond dat het flink geluid maakt, dikke lol.

Hooguit 7 minuten uit de speeltijd van Zara, het is een genot om door haar ogen de wereld opnieuw te ontdekken., wat heeft ze allemaal wel niet geleerd in die 7 minuten?

Alle potentie is van nature in ons aanwezig om alles te leren wat we nodig hebben en spelenderwijs de wereld te ontdekken.

Wat is er toch met ons gebeurd dat we deze actieve, op de praktijk toetsende manier van onderzoek in een rap tempo kwijt raken zodra we naar school gaan?

Als ik de politici op tv zie en hoor denk ik:’ hou toch op, ga spelen!’

Op tv een professor: met de prognoses die al jaren niet kloppen, een mevrouw naast hem stelt een simpele vraag en krijgt als antwoord:’Het heeft een complicerende factor en een complicerende vraag, ik zou willen adviseren naar deze cijfers te kijken.

Pft, de vraag negeren en doodslaan en dan nog een advies geven ook om te kijken naar cijfers die niet deugen.

Hij gaat verder met te vertellen dat er chronisch (ik denk gelijk aan een ziekte) structureel iets mis is met de modellen die gebruikt worden om die prognoses te maken.

En dat komt  de professor speciaal vertellen bij P&W, boeien…

Nee dan Zaar, die is haar berekeningen in de praktijk aan het toetsen en dat gaat razendsnel. Zoals de meeste kinderen, kruipt ze met 7 maanden en klimt ze en loopt ze na een jaar en met vallen en opstaan weet ze precies wat haar te wachten staat als ze te hoog klimt. Dat heeft ze proefondervindelijk vast kunnen stellen.

Het leek wel of die professor daar nog nooit van had gehoord, die moest het hebben van horen zeggen van onze buitenlanders. ‘Zeg eh,  zijn jullie berekeningen dan wel goed?’ Zoveel jaren later. ‘Eh nou dat zou best eens kunnen, we gaan het onderzoeken.’

Nou het is mij in elk geval  allemaal geen knip voor de neus waard.

Dat die verstrooide professor zich niet de ogen uit de kop schaamt dat ie dat ten overstaan van het hele volk moet bekennen.

Ik  gun die man een kleinkind om op te passen.

Het kind kan nog spelen, de wereld open tegemoet treden, ze ontdekt en ontwikkelt zich in een rap tempo.

Voor Zara is elke seconde een leermoment waar ze zichtbaar plezier in heeft, leren is voor haar leuk.

Wij hebben het altijd over focus in de volwassen wereld, tunnelvisie zul je bedoelen,  Zara heeft daar geen last van, die is elk moment weer op iets anders gericht.

Helemaal in het hier en nu laat ze zich door alles in het huis verleiden, ja dan is leren ook leuk.

Laat je verleiden zou ik zeggen en kijk weer met de ogen van een kind, zodat je leven één ontwikkelingsproces is, dan is het pas leuk.