Op het feest van de Klinker op 9-9-9 kreeg ik het boek van Stephen M.R. Covey:’De snelheid van vertrouwen’. Hij legt uit waarom vertrouwen de kritische succesfactor is van de nieuwe economie.
Een rekensommetje:
Strategie x uitvoering=resultaat
Strategie x uitvoering vermenigvuldigd met vertrouwen=resultaat
en hiermee haalt Covey vertrouwen uit de softe/sociale waarde naar een keihard economisch meetbaar managementinstrument.
Een voorbeeld:
Jim is een straatverkoper in New York city, hij verkoopt donuts en koffie aan passanten die op weg waren van of naar kantoor. Rond ontbijt- en lunchtijd had Jim altijd lange rijen wachtende klanten. Het viel Jim op dat klanten zich lieten ontmoedigen door de wachttijd; zij gingen weg om ergens anders koffie te halen. Het viel hem ook op dat het grootste obstakel dat hem ervan weerhield om als een eenmansbedrijf meer donuts en koffie te verkopen, de onevenredige hoeveelheid tijd was die het afrekenen hem kostte.
Uiteindelijk zette Jim een mandje met dollarbiljetten en munten op zijn kraam, erop vertrouwend dat mensen zelf zouden afrekenen. Je zou kunnen veronderstellen dat mensen per ongeluk verkeerd zouden tellen of opzettelijk extra wisselgeld uit het mandje zouden halen, maar Jim ontdekte dat het tegenovergestelde het geval was. De meeste klanten waren honderd procent eerlijk en vaak gaven ze hem extra fooi. Bovendien kon hij 2x zo snel werken omdat hij niet hoefde af te rekenen. Daarnaast was duidelijk dat klanten het prettig vonden dat hij hen vertrouwde; ze bleven daarom terugkomen. Door op deze manier het vertrouwen te vergroten kon Jim zijn omzet verdubbelen zonder extra kosten te maken. Ook hier geldt: als het vertrouwen gering is, neemt snelheid af en nemen de kosten toe. Als er veel vertrouwen is, neemt de snelheid toe en nemen de kosten af. Dit verhaal illustreert mooi dat transcendente waarden zoals vertrouwen en integriteit zich letterlijk vertalen in inkomsten, winst en voorspoed. Wantrouwen verdubbelt de kosten van zakendoen!
Wat we in tijden van crisis dus meer nodig hebben is vertrouwen. De politiek wekt momenteel meer angst dan vertrouwen en in plaats van ons daardoor te laten beïnvloeden is het daarom belangrijker te beginnen dit vertrouwen in onszelf te ontwikkelen. Al 21 jaar werk ik eraan het vertrouwen te laten winnen boven de angst in mijn bestaan. Telkens weer weet ik dat ik nog maar een paar maanden bestaansrecht heb met de Klinker en soms zou ik HELP willen schreeuwen maar telkens weer wacht ik tot ik weer rustig ben en onderneem dan weer vanuit vertrouwen, het is tenslotte al 21 jaar goed gegaan. En door telkens weer te ervaren dat ik bang ben en kan wachten tot het over gaat weet ik inmiddels dat er dan weer allerlei mooie dingen gebeuren waardoor mijn vertrouwen groeit. Inmiddels is de Klinker zo volwassen geworden met wachten en weer doorgaan. En door in dit proces de tekens te verstaan dat dit mijn weg is, dat alles klopt en dat ik voortdurend op de proef gesteld wordt. Door me af te vragen: wat ik macht geef, de angst of het vertrouwen kies ik er bewust voor alleen nog maar te handelen (ondernemen), vanuit de juiste intentie en niet vanuit de emotie. Andere mensen vertrouwen kan daarom alleen als je zelfvertrouwen hebt en zoals Jim niet in de beperking maar in de overvloed durft te geloven. Want wat je geeft krijg je terug!
“>Als boosheid geen macht maar kracht wordt en angst geen beperking maar vertrouwen in overvloed dan creëren we het Goede in 2011De Klinker wenst je het Goede met kerst en oud en nieuw…In het nieuwe jaar gaan Viktor en Annette het Goede brengen op verschillende nieuwjaars
recepties in het land. 
Nog boos? |
||
‘Eigenlijk ben ik niet meer boos nu ik er gisteren met jou over gepraat heb’, zegt ze. ‘Neem dit voorval toch maar’, zeg ik. We gaan beginnen met de workshop over boosheid. Als kind houdt ze net als iedereen van haar vader maar het contact is moeizaam omdat hij regelmatig depressief is. Daarom is verbinding haar hoogste doel wanneer ze in de Klinker komt om haar kreativiteit te ontwikkelen via beeldende middelen. Ze wil haar kreativiteit inzetten in haar eigen praktijk om zo sneller tot de kern te komen met haar cliënten. Ze wist niet meer precies wat het nu was met die verbinding, waarom verbinding zo belangrijk voor haar is. Vroeger had ze een plaatje op haar kamer waarop Jezus zat met allemaal kinderen om hem heen en dat ze elke avond zijn voeten zalfde met Nivea. Wanneer ze het verteld zie ik haar kwetsbaarheid. Als kind wist ze al te overleven door haar kreativiteit.Jaren later heeft ze een goed lopende praktijk samen met haar compagnon en vriendin. Maar op een dag zegt de compagnon/vriendin ineens de samenwerking op. Kapot is ze ervan maar ze wend al haar kreativiteit aan om haar eigen praktijk vorm te geven. Nu verteld ze dat ze boos is op haar omdat haar vader is overleden en ze niet eens een kaart heeft gekregen, de verbinding lijkt verbroken. Ze verteld dat ze wel een kaart wil sturen ‘omdat dat nu één keer mijn manier is’, zegt ze. De heilige Maria spelen terwijl daaronder de emotie ligt en dan nu met het verwijt dat ze als vriendin afgewezen wordt. Lijkt dat niet op hetzelfde gevoel van vroeger?Ze heeft een apparaat bij zich wat maar niet uit elkaar wil, ze gebruikt steeds grover geschut om het apparaat kapot te krijgen zodat ze iets nieuws kan bouwen met de onderdelen. Maar het is niet stuk te krijgen en ze voelt de boosheid, bijna wil ze zich bij de machteloosheid neer leggen, maar gestimuleerd door haar omgeving gaat ze door en besluit met beleid eens goed te kijken waar ze het apparaat kan openen en als dat lukt haalt ze er iets uit wat heel is gebleven. Ze voelt het verdriet, want ze haalt er iets uit ter grootte van een briefkaart het heeft een kader en daarbinnen is het open met wat draadjes. Na een moeizaam proces ging het ineens gemakkelijk, ze is verdrietig en blij, zie je wel zegt ze, ik ga haar toch een kaartje sturen. Maar zij voelt nu ook dat haar intentie totaal anders is, dat de boosheid verlost is en haar medeleven oprecht is.Op de nieuwsbrief over boosheid kreeg ik nogal wat heftige reacties. Hoe kon ik en hoe durfde ik dit onderwerp aan te snijden? En daarom deed ik het nu juist, er zit zoveel kracht in boosheid en omdat het in onze samenleving een taboe is geven we deze kracht vaak onverlost aan anderen of maken onszelf er ziek mee. Daar gingen de artikelen over in de vorige nieuwsbrief en dat is in de training duidelijk geworden. Ook daar was wel weerstand. Maar door het vertrouwen wat cursisten inmiddels in mij hebben gingen ze het aan. En wat er dan gebeurt illustreert bovenstaand verhaal. Ik hoop dat je nu begrijpt hoe belangrijk het is elk gevoel en zeker de boosheid serieus te nemen en aandacht te geven.Als je boos bent voel je je krachtig of machteloos maar dat laatste ben je niet, je hebt alle macht, je bent krachtig, gebruik deze dan ook om jezelf neer te zetten. Geef je, je boosheid weg door anderen de schuld te geven (emotie), dan geef je je kracht weg en heeft de ander macht over jou. Natuurlijk ben jij dan het slachtoffer. En dan? Dan zullen er voortdurend situaties zijn die jij creëert en waarin jij de rol van slachtoffer kunt blijven spelen en je beste krachten weg blijft geven. En nog iets…je zult altijd gelijk hebben, je staat machteloos tegen zoveel onrecht, want zoveel kracht heeft het. Stel dat je die kracht voor het Goede zou gebruiken?In de Klinker word je geconfronteerd met dit soort processen, als je er nog baat bij hebt zul je dit proces niet aan gaan in de Klinker maar begin je er last van te krijgen en weet je het niet om te keren dan kies je er voor hier aan te werken. Het is een onconventionele manier om spelenderwijs en via beelden inzichten te krijgen, maar volgens Annette Wessels de enige manier om deze krachten zinvol om te buigen, zodat je er niet langer ziek van wordt of naar anderen blijft wijzen. Want wat we waarnemen zijn we altijd zelf. De cursisten van de Klinker hadden er lol in hun boosheid om te zetten in beeldend werk en werden zich spelenderwijs bewust van de kracht van hun boosheid en wat ze er mee gaan doen.
Kreatieve aanmoedigingstip:Albert Einstein zei: ’Ik denk maanden-jarenlang na. Negenennegentig van de honderd keer is mijn conclusie verkeerd. De honderdste keer klopt het.’ Heb ik je geinspireerd of bewust gemaakt van wat vertrouwen kan creëren? Ik hoor graag van je hoe het je vergaat. Denk je anderen te inspireren met deze nieuwsbrief, stuur hem dan door, waarvoor mijn dank. het Goede van Annette Wessels |
||
