De uitzending die ik keek ging over nijlpaarden, de mooiste beesten die er bestaan.

Wat ik graag van ze wil leren: ontspannen in het zonnetje liggen.

Waarom behoren ze toch tot de gevaarlijkste dieren? Ik hoorde het in deze

uitzending; het is hun grote bek, die tanden verbrijzelen alles wat hun bedreigd.

Alleen al door hun kolossale uiterlijk maken ze zoveel indruk dat ze

amper in actie hoeven te komen om hun territorium te bewaken. Ze zitten ook

niet met hun immense vetrollen, lekker relativerend.

Ze hebben bijzondere eigenschappen en daar zijn ze niet voor naar school geweest.

Ze leven in en om het water, het zijn krachtpatsers en planteneters (wij denken

dat we sterk van vlees worden haha).

Wat er door mij heen ging tijdens het kijken; ze maken er een

modderbende van en komen de dag door met vreten, poepen en slapen.

Wat voor zin heeft hun leven??? 

De dierenarts zei: ‘je kunt de kat in de boekhouding

op de zaak zetten, je hebt ze als ongediertebestrijding’. huh!

Aan het einde van de uitzending komt Attenborough met de zin: ‘Al wat daar

leeft in de Delta dankt zijn bestaan aan de nijlpaarden’.

Ze herstellen met hun uitwerpselen niet één

uitgestorven plantensoort maar verspreid over meerdere

soorten herstellen ze belangrijke relaties tussen organismen.

Ik dacht aan de vele ontwikkelings-couchings-gesprekken die ik de laatste

2 jaar heb gevoerd. Waarin de belangrijkste vraag waar een antwoord op gevonden

moest worden was: ‘wat is de zin van mijn leven?’ Waarna er belangrijke beslissingen

werden genomen om nu eindelijk voor het te laat is te gaan doen waar je voor

bedoeld bent. Zo mooi wat er dan gebeurt als die keuze gemaakt is en je je werk

als thuiskomen kunt ervaren en onderdeel van je ontwikkeling.

En ik dacht ook: wat heeft mijn leven eigenlijk voor zin (gehad)? 

Ja ja inmiddels krijg ik AOW en heb ik nog steeds het gevoel niet voldoende

bereikt te hebben. Regelmatig kom ik nog oud cursisten tegen, deze week nog:

‘Annette je weet niet half hoe zo’n goeie juf jij bent, ik heb zo verschrikkelijk

veel van je geleerd’ en dan horen ze me ook nog steeds dingen zeggen ja ja.

Maar goed daar is de vraag nog niet mee beantwoord, ik doe wat ik het beste kan, heb ik

dan te hoge verwachtingen van mezelf? Hier zit ik dan met een bak aan ervaring en

kennis, die wil ik zo graag doorgeven, mijn methodiek geeft ruimte en een goed gevoel.

Het zou zo fijn zijn als het onderwijs deze methodiek zou gebruiken. Dat er anders

les gegeven wordt dan hoe mijn opa het kreeg en nu mijn kleinkinderen ook.

Uitgaande van de kracht en nieuwsgierigheid om te leren, een gelijkwaardige situatie.

zodat de creativiteit weer kan zegevieren.

En net als bij de nijlpaarden: herstellen van niet één soort maar

verspreid over meerdere soorten herstellen van de belangrijke

relaties tussen organismen.

Aan het eind van dit jaar wil ik daarom nog één keer starten met een masterclass in

het trainen van creativiteit bedoeld voor leraren, trainers en coaches die cre-actieve

technieken willen inzetten in hun werk. Waarin je mijn unieke methodiek leert toepassen

(zonder geheimen). Heb je belangstelling en wil je gebruik maken van de mooie subsidieregeling waardoor

de masterclass voor jou gratis is, laat het me weten voor het te laat is.

Op 28 augustus begint het weer met de creatieve doorbraakdag, een dag om kennis te maken met jouw creativiteit, je kunt je daar nu nog voor opgeven.